روز شمار این وبلاگ - September 02 - October 01, 2005

September 02, 2005 : عوامل زیر باعث میشود که تاملی دوباره در کارم داشته باشم:
1- خستگی بیش از 18 روز کار فشرده, 21 پست که یا تحلیل بوده یا ارائه آماری وقتگیر و صرف حداقل 200 ساعت کار.
2- دیدن جو وبلاگستان فارسی قبل از برداشتن ای میلها نوعی حس یاس در من بوجود میآورد و اینطور بنظرم میرسد که خیلی قبل از برخورد من با وبلاگ, وبلاگستان فارسی متولد شده, به بلوغ و شکوفائی رسیده و حالا که من شروع کرده ام در حال مرگ است.
3-عدم همکاری آقای حسین درخشان و همان دوست خوشنامی که قبلا ذکرش به میان آمد و قطره ای از دانسته هایش را از من دریغ کرد شادی و طراوتی را که قبلا در وبلاگ نویسی حس میکردم از من گرفته.
4- حس اینکه نه جو وبلاگ فارسی را خوب میفهمم و نه روی وبلاگ خودم و شکل ظاهری آن کنترلی دارم. نمیدانم چطور باید حرف بزنم که توهین تلقی نشود. گیج شده ام. حس مبکنم وبلاگم ارزش اینطور مورد توجه واقع شدن و زیر ذره بین رفتن را نداشته است. چرا 99 درصد بازدیدکنندگان هیچ اظهارنظری نکرده اند؟ چرا از میان آنانی که اظهار نظر کرده اند و از قضا تعدادشان هم کم نبوده فقط 2 نفر راهنمائی میکنند و خط مفید ارائه میدهند؟ چرا منتقدین که وقت صرف نوشتن میکنند به مطلب نمی پردازند بلکه به من میپردازند؟ چرا؟ و ده ها چرا؟ گیج شده ام.
5- بازیهای وقت و بی وقت سرور پرشین بلاگ امانم را بریده و در آرزوی جائی بی دردسر برای نوشتنم.

September 02, 2005 : در آخرین نوشته ام تقاضای مرخصی میکنم.

ُSeptember 03, 2005 : به عنوان منزل جدید Blogger را انتخاب میکنم.
ُ
ُSeptember 03 - 27, 2005 : سعی میکنم پایه و بنیان بهتری به کارم بدهم, شکل ظاهری کارم را بهتر کنم, منابع اطلاعاتی مورد لزومم را جمع آوری کنم, خطوط یک خط مشی مستقل و سیاستهای آتی را ترسیم کنم, از نقایص دیگر وبلاگها درس بگیرم و امکانات بیشتری برای وبلاگم فراهم کنم و بخوانم و بخوانم و بخوانم....و فکر کنم که چه میخواهم بگویم و چگونه آنرا بیان کنم.

ُSeptember 28, 2005 : اولین پست در Daily Server

September 29, 2005 : اولین پست در Canada Post

September 31, 2005 : انتقال آنچه در persianblog مانده بود به Blogger. احساس امنیت نمیکنم. میترسم پاکش کنند.

October 01, 2005 : اولین پست دوباره در Weblog Crawler که آنرا دنباله Canada Canada میدانم.

October 01, 2005 : از این روز تا وقتی که زنده ام کارم پر از خطا خواهد بود درست انعکاسی از زندگی انسانها که خطا همیشه در کمینشان است ولی همزمان عزمی جزم برای بهتر شدن و رفع خطا خواهم داشت. گاهی مریض خواهم شد و یا اتفاقی مانع نوشتنم خواهد شد ولی تا هستم اگر توقفی هم باشد در آمدن دوباره سعی میکنم بهتر از قبل باشم.
و این قصه ادامه دارد...