پستی در معرفی " لیست عاشقان ایران"

این اولین و تنها پست من درمعرفی "لیست وبلاگهای فارسی ایرانیان خارج از کشور" است. این لیست شامل بلاگرهای فعالی است که به فارسی نوشته و ساکن خارج از کشورند. فوتو بلاگها, انگلیسی زبان ها و...مقوله دیگری تلقی شده اند. لیستهای عام ارزشمندی هم وجود دارد که تا آنجائی که من آگاهم شامل لیست سعید حاتمی, اکسیر و لیست دانشجویان بوده و عمدتا شامل بلاگرهای داخلی میباشند. در این نوشته در ابتدا سابقه تهیه لیستهای خارج از کشور را بررسی خواهم کرد, سپس در باره مختصات و ویژگیهای این لیست خواهم گفت ودر پایان درباره حس خودم از سفری دل انگیز خواهم نوشت و میگویم که چرا این لیست را "لیست عاشقان ایران" نامیدم.

تا آنجائی که من میدانم لیست "کی کجاست؟" از غربتستان اولین لیست از وبلاگهای خارج از کشور است. سپس "وبنوشت گروهی ایروا" با همت خاطراتچی و دوست قدیمی محسن داداشی ارائه گردید. هر دو گروه کارهای زیبائی را ارائه کردند و برای اینکه هیچ وقت ارزش کارهایشان و زحماتشان را فراموش نکنم لینکهایشان را در بلاگرولینگ همین وبلاگ گذاشته ام. هدف همه ما خدمت به ایران و کم کردن فاصله ها بوده است.

حاصل 2 ماه کار و مشاهده بیش از 1000 وبلاگ لیست رو به گسترشی است که در حال حاضر شامل 363 وبلاگ از 41 کشورجهان است. اطلاعات این لیست از 42 بلاگرول تغذیه میگردد و حتما خواننده آگاه میتواند حسی از حجم کار که شامل ایجاد بلاگرولها, بررسی تک به تک و مردود شمردن تعداد بیشماری به خاطر به روز نبودن, حائز شرایط نبودن و... و دست نهایت ورود نزدیک به 800 لینک را داشته باشد.

ورود به این لیست منوط به لینک دادن نگردیده است .در مقابل کسانی که لینک داده واز آن حمایت کرده اند چیزی جز تشکر از صمیم قلب ندارم. چون جزء هیچ دسته و باندی از وبلاگستان نیستم هر لینکی, لینک به من نبوده است بلکه لینک به لیست بوده است. یا بلاگر لینک دهنده زحمات را دیده است و به عنوان یک ایرانی از ایرانی دیگر قدردانی نموده و یا اینکه لیست را مفید برای استفاده خود و بازدیدکنندگان تشخیص داده است. هدف من از تهیه این لیست خدمت و ارضا نیازی درونی بوده است. این لیست همان "ریگی" است که از روی زمین برداشته ام تا "وزن بودن را احساس کنم".

اصولا تهیه این نوع لیستها را نمی توان فعالیتی وبلاگی دانست بلکه این نوع فعالیت در مقوله "اطلاع رسانی" جای میگیرد. اطلاع واقعی نیز اطلاعیست که "به روز", "صحیح", "کامل" و "مفید" باشد. قطعا تشخیص "مفید" بودن این لیست با استفاده کنندگان محترم است. وجود به طور متوسط بیش از 50 چراغ روشن در لیست هم شاید بهترین نشان از فعال بودن و "به روز" بودن وبلاگهای این لیست باشد. در رابطه با 2 معیار دیگر نیز نهایت تلاشم را کرده ام و فکر میکنم تا حد ممکن اصول اطلاع رسانی را رعایت کرده باشم. با این وجود حتم دارم که لیست دارای نقایصی است و هم اینکه شمول کامل ندارد. امید دارم که به کمک و راهنمائی گرفتن ازجامعه وبلاگستان فارسی به هدف نهائی که همان بی نقص بودن و شمول کلیه وبلاگهاست به مرور دست یابم.

در مورد روش کار باید به اطلاعتان برسانم که از لیست غربتستان و ایروا شروع کردم. البته امیدوارم این اعتراف را تعبیری منفی نفرمائید.به نظر من استفاده از دانش موجود, مشابه سازی و تقلید نیست. وقتی به دستاوردهای موجود چیزی بیافزائیم دیگر مشابه سازی محسوب نمیگردد. برای اینکه شائبه تقلید را منتفی نموده باشم باید بگویم که لیست موجود با لیست غربتستان بصورت کمی و کیفی متفاوت بوده و تفاوت عمده در دینامیک بودن این لیست است. در رابطه با لیست ایروا هم بسیار فراتر از آن به لحاظ کمی عمل کرده ام , هم اینکه وجود 42 بلاگرولینگ, مزیت تفکیک اطلاعات هر کشور به شکل دینامیک را به این لیست داده است. از غربتستان و ایروا گذشته, در ادامه کار به شکلی از شبیه سازی روبوت موتورهای جستجو عمل کرده ام. این روبوت انسانی از یک وبلاگ شروع, لینکهای آن را کنترل و ازمنبع جدید هم لینکهای درونشان را کنترل کرده و... البته با توجه به وقت, سرعت و توان محدود انسانی.

نهایت سعی شده است که این لیست فارغ از سلیقه شخصی باشد. شخصا با وجود اینکه در "زندگی واقعی" از کسی تنفر ندارم, با وجود سن کم در "زندگی مجازی" از 2 نفر, با تاسف برای خودم, متنفرم که آنها را نیز استثنا نکردم. دارای مواضع خاص سیاسی و عقیدتی, گرچه ابراز نشده, هستم ولی در این لیست کسی بخاطر مواضع متفاوت کنارگذاشته نشده است. شخصا از خواندن بعضی از وبلاگها شرم دارم. نوشته بعضی از وبلاگها را عمدتا تنفر و عقده میبینم. آنها هم در این لیست جضور دارند. لیست به شکلی بازتابی از ایرانمان است با تمام تضادها و اختلافات سلیقه ای و... با وجود این نوع نگاه, در مقابل 2 درخواست ورود به لیست راهی جز امتناع نیافتم. بسیار متاسفم که شرایط به گونه ای نیست که به دیدگاه "لیستی بدون هرگونه اعمال سلیقه شخصی" پایبندی مطلق داشته باشم. در عمل بر من معلوم گردید که بر خلاف تصورم رنگ خط قرمزم در انتهای طیف این رنگ نیست.

واما از سفر مجازی ای بگویم. سفری به پهنای "جهانی بی فاصله". این سفری به "دهکده جهانی" نبود. فاصله ای در کار نبود. فاصله ها فقط یک کلیک بود. بازدید از 1000 نقطه از جهان. در این سفر مسحور شدم, به حال گریه افتادم, از زندگی سیر شدم, از شدت خنده سیاه شدم... از تنفر دیدم تا عشق. حتی در لحظاتی عاشق شدم. از سادگی دیدم تا نمایشی افراطی از "خود متفاوت". از" شعبده باز شیاد" تا "فاضل وارسته". از "مرگ در یک قدمی" تا "بلعیدن هر نفس با امید". از مدعیان "سلطنت وبلاگستان" تا درویشانی که بی ادعا و بدون صدا جهانی را تصرف کرده اند. از شاهان محلی و شاهزادگان و "فراشان دربار"شان که با غرور کسی را به دربار نمیپذیرفتند و هرگز پای به خانه رعیت نمیگذاشتند تا شاهنشاهانی واقعی, مردم دار و دارای ارزشهای متعالی. از "گلخانه های شهوت" تا "فتح یک قرن به دست یک شعر". از "چه" تا "ابوذر". از "عفیف" تا "دریده". از "مرید ماکیاول" تا "چون آب چشمه زلال". درمحله ای و کوچه ای و خانه ای از وبلاگستان فقط 3 نقطه(...) 3 روزه 76 نظر را به خود جلب نموده بود و در جائی دیگر پستی به زحمت یک کتاب, یک ماهه, دریغ از یک نظر... سفر عجیبی بود. در محله ای صدای غالب, ابراز خشم و انزجار, نفرت, توهین و دریدن روح بود و در محله ای دیگر عمدتا صفا, سادگی, زلالی روح و در سفره شان "کاسه داغ محبت بود". در جاهائی "گدائی و دریوزگی لینک", "طلب ناموس" برای لینک, و در سوی دیگر, گشاده دستانی که ندادن لینک "به جا" را خیانت به خود و اصول و ارزشها می یافتند. بازار شام غریبی بود. و همه در فریاد. در یک جا هزاران نفر فریاد میکشیدند و در جائی دیگر فقط یک نفر, بی همراه, در تنهائی و انزوا, فریاد درونش بلند تر ازجمع آن هزار نفر بود. هیچ کدام ازخانه های وبلاگستان مثل هم نبود. هر کدام با دیگری تفاوتی اساسی داشت. هر کدام یا بازتابی از شخصیت نویسنده بود و یا بیان ابعاد و لایه هائی پنهان از شخصیت که مجالی از عرضه در "دنیای واقعی" نمیابد. هرکدام, منحصر به فرد.

کشف سفر من این بود که در میان تفاوتها ی شکلی و محتوائی و اختلافات رنگارنگ, تنها یک نقطه اشتراک اساسی وجود دارد که آنها را به هم پیوند میدهد. عشق به ایران. ساکن خارج از کشور باشی, بنویسی, آنهم به فارسی و در وب با تمام مشقاتش, به نظر من مفهومی جز نیازشدید به ارتباط با سرزمین مادری را نمی رساند. از چپ تا راست, از عام تا روشنفکر, از بالای شهر تا پائین شهر با وجود همه تفاوتها همه به ایران عشق میورزند و قلبشان برای ایران می تپد. هر کس به روش خود. جسمشان به دور ولی روح و جانشان در ایران است. بلاگر های این لیست در حسرت تنفس در فضای ایرانند. در آرزوی حس قدیمی نوروز, دیدن دوباره دماوند و... در آرزوی بودن در میان خانواده, دوستان و...آشیانه. در آرزوی "دربند", گپی با "دریانی"...تجدید خاطرات. در آرزوی بودن در مام وطنی که او را شهروند درجه 2 محسوب نمیکند. اینها کسانی هستند که علیرغم تمام جاذبه ها و گرفتاری های این سوی آب باز هم به فارسی مینویسند. ایرانی ها همه به وطن عشق میورزند ولی عشق خارجی ها متفاوت از داخلی هاست. داخلی با پائی قرص بر خاک و تنفس در فضای وطن هرگز نمیتواند حس و حال این سوی آب دریابد.

حاصل اینکه وقتی که از دور به این غوغا نگریستم, گوش جان به این همهمه, هیاهو, فریاد, فتنه,...سپردم, به ناگاه سرودی موزون, آرامش دهنده و بغایت زیبا را شنیدم و دیدم که چگونه ارکستری عظیم از ایرانیان عاشق و پراکنده درگوشه به گوشه گیتی, آهنگ با شکوه و دلنشین "عشق به ایران" را با تمام وجود و بی وقفه می خوانند. این بخشی از لیست این خوانندگان عاشق است.
بخش کوچکی از" لیست عاشقان ایران".
یکی از این عاشقان را در اینجا ببینید. مشتی از خروار.