باز هم من از بمب گوگلی حمایت میکنم

بمب گوگلی موافقان و مخالفانی دارد. من از حامیان این طرحم .شکی نیست که شخصیت ارائه شده از ایرانیان در این فیلم تخیلی با واقعیت سازگاری ندارد. پادشاه ایران با قیافه ای gayمانند, ابروان تاتو شده,بدنی پر ازpiercing تصویر شده است. ایرانیان به شکل هیولا ساخته شده اند. با وجود اینها این فاصله بیش از حد از واقعیت باعث خواهد شد تاثیرات این فیلم محدود بماند و اثری به مانند فیلم بدون دخترم هرگز را نداشته باشد. اصولا هالیوود فقط به دلار فکر میکند و دست ماها در تغییر این روند به هیچ جا بند نیست. قزاقها همان کاری را که با Borat کردند ما هم با این فیلم میتوانیم بکنیم. پس چرا من حامی این طرحم؟

از نظر من که شکی نیست که همه حتی راه اندازان بمب گوگلی میدانند که قرار نیست مشکلی اساسی حل بشود. کار از این حرفها گذشته.

در ذهن مردم غرب تا همین چند سال پیش دو کشور به نام ایران و عراق وجود نداشت. تیز هوش ترینشان میدانند که ایران در خاورمیانه واقع شده است ولی همانها هم ما را مذهبی دو آتشه,عرب و شرور می دانند. صحرا و بیابان , فقر,بیسوادی و زنانی که رانندگی نمی کنند و روبنده پوشند ذهنیت غالب آنان است. آنقدر از مرحله پرتند که با نشان دادن عکسی از برف در ایران,درخت یا جنگل, یک ماشین شیک در خیابان به جای شتر, خانه ای که کپر نباشد, زنی در حال رانندگی,زنی بدون روبنده,زنی با عینک حیرت میکنند. جدی میگویم. من به دهها نفر از اینها به جای هر ادعای باور نکردنی این عکسها را نشان داده ام و شاخشان درآمده است. این ذهنیت اکثر غربیها به وضع و حال مردم ایران است. و من, شما , بمب گوگلی ها و تمام ملت ایران هم که جمع شویم قادر نخواهیم بود این وضعیت را امروز و فردا و یک سال و ده سال آینده اصلاح کنیم. اصلاح تصویر ذهنی از ژاپنی ها با میلیاردها دلار و صرف سالها وقت حاصل شده است. آن وقت کسانی بند میکنند به تصحیح دیدگاهها از واقعیاتی مربوط به 2500 سال پیش در حالیکه در این عصر دسترسی اطلاعات از واقعیت حادثه 11سپتامبر کسی خبر ندارد چه برسد به جنگ ترموپیل و اینکه جریان اصلا چی بوده و آیا واقعا بوده یا همه اش افسانه است. با همه اینها باز هم فکر میکنم بمب گوگلی ها حق دارند زیرا که از نظر من مهمترین سرمایه ملی غرور ماست.

ما چه در چنته داریم که بتوانیم موجب تغییر دیدگاهها به ایرانیان شویم؟
آیا سیاستمداری مثل ماندلا داریم که باعث کسب احترام به سیاهان و مردم کشورش باشد؟
آیا ثروتمندی مثل اوناسیس داشته یا داریم که باعث تغییر نگرش به یونانی ها شد؟
آیا نویسنده ای مثل گابریل گارسیا مارکز داریم که باعث احترام برای مردم گداخانه ای به اسم کلمبیا شد؟
آنتونیو باندراس ما کجاست؟ شهره آغداشلوست؟
شیرین عبادیها و انوشه انصاری ها جرقه ای در آتش بازی چهارشنبه سوری هستند.
مهمترین چیزی که مانده , خوب یا بد, همین غرور ملی است.

حتی اگر اینها را داشتیم باز هم چیزی تغییر اساسی نمی کرد. ما با تغییر اساسی از نوع تغییری که برای ژاپن رخ داد و برای کره و سنگاپور و... در حال رخ دادن است فاصله داریم. روزی و روزگاری ما و مردم خاورمیانه مهد تمدن و مرکز تحولات عالم بودیم. قطار تمدن ایستگاه ما را ترک کرد و بعد از ما به اروپا و سپس آمریکا رسید و میگویند که عنقریب به حوزه پاسیفیک خواهد رسید. چه کسی می داند شاید بعد از آنهم دوباره به ما برسد. وقتی درباره یک حادثه تاریخی مثل لشکرکشی خشایار شاه طوری موضع میگیریم که این اتفاق نه در بیش از 2000 سال پیش رخ داده است بلکه همین دیروز اتفاق افتاده که نباید رسیدن این قطار به ایستگاه ما در 30 یا 300 سال آینده اینقدرها مهم باشد.

از نظر من حمایت از کسانی که در جهت همبستگی ملی و یا دفاع از غرورما ,گام بر می دارند فاقد زیان است. میدانید دفاع از حرکت بمب گوگلی ها و علیرضا مجیدی ها دفاع از افرادی است که باور دارند میتوانند تفاوت ایجاد کنند. اینها هستند که بعد از غرور سرمایه ما هستند. ممکن است این حرکت موجب هیچ نتیجه درخور توجه در حال حاضر نشود ولی نه تنها بهتر از بی برنامگی و بی عملی است بلکه تصور من این است که تاثیرات آنرا در آینده کمی دور و نسلهای آینده خواهیم دید. برای من یکی حاصل عمر معنایش میتواند حسی باشد که پیش از مرگ آینده را برای نوه هایم یا نسلهای بعدتر روشن تر ببینم.

جهان در تغییر است. آنچه قبلا مایه قدرت می شد همانند ثروت, نیروی نظامی, جمعیت ,منابع طبیعی و ... جایگاه خود را به دانش داده است که هنوز کاملا چگونگی قدرت و تاثیر گذاری در این عصر تعریف نشده است. این حرکتها نه تنها تمرینی برای همبستگی ملی است بلکه تمرینی برای کشف رمز قدرت و تاثیر گذاری در جهان پیش روست. به معیارهای جهان صنعتی که چیزی نزدیک صفریم شاید بهتر است ذهن خود را معطوف آینده کنیم گرچه ثمراتش به ما نرسد. از این حرکت حمایت کنیم.